کتاب “گفتگو با پسرم درباره گرسنگی در جهان” از آمار شروع می‌کند، آماری که برای هر فرد دارای همدلی بشری دردناک است.
به گزارش بنکر (Banker)، در سال بیش از ۳۰ میلیون نفر در جهان بر اثر گرسنگی می‌میرند و بیش از ۸۰۰ میلیون نفر از سو تغذیه شدید و مداوم رنج می‌برند.
سالانه ۷ میلیون نفر که بیشترشان کودک هستند بر اثر بیماری‌های مرتبط با کمبود مواد غذایی نابینا می‌شوند.
اولین سوالی که پس از مواجهه با این آمارها پیش می‌آید این است که:
- دلیل این آمار بالای گرسنگی چیست؟
- آیا زمین برای این جمعیت غذا ندارد؟
پاسخ این کتاب این است که گرسنگی در جهان علت طبیعی ندارد بلکه “دلیل سیاسی” دارد.
امروزه در جهان “کمبود عینی کالا” وجود ندارد.
دوره‌ی وفور است اما ننگ گرسنگی از بین نرفته بلکه برعکس گرسنگی به نحو تاسف باری افزایش یافته است.
گرسنگی ناشی از “توزیع ناعادلانه‌ی کالاهای موجود” است و توزیع ناعادلانه امری سیاسی محسوب می شود.
نکته‌ای که این کتاب با حجم کوچکش به خواننده انتقال می‌دهد این است که نظام‌های سیاسی از غذا به عنوان “یک سلاح” در منازعاتشان بر سر قدرت استفاده می‌کنند.
