ژنرال های سنتی، سربازان خسته

این روزها شوآف دیجیتالی سازی و عبور از روش های سنتی بیمه‌گری، نقل محافل است؛ فارغ از اینکه پیاده سازی این فرایند در مقام حرف بر نیاید و امری سهل و ممتنع است اما تحقق دیجیتالیزه تنها در صورتی امکان پذیر است که این فرایند در زنجیره ارزش خدمات بیمه ای تعریف شود و این مهم نیز در سایه شناخت حلقه‌های این زنجیر است.
ژنرال های سنتی، سربازان خسته/ ازاده محسنی

شناخت بازیگران اصلی در تکمیل حلقه های پازل راهگشاست، اعم از بازاریابان، شبکه فروش مشتمل بر نمایندگان و کارگزاران، مدیران ریسک، ارزیابان خسارت، اکچوئران و شعب و واحد صدور .

اما نگاهی به وضعیت فعلی صنعت بیمه نشان می دهد حلقه های این زنجیر بعضا سست و در برخی نقاط گسسته است و همین امر سبب شده تلاش های صورت گرفته برای ورود به فرایندهای نوین بیمه گری جزیره ای و بعضا ناموفق باشد.

این در حالی است که صنعت بیمه ایران در شرایط فعلی برای کاهش تقلبات و تخلفات و افزایش سودآوری و کاهش هزینه تمام شده چاره ای جز اجرای فرایندهای نوین ندارد.

در حال حاضر به دلیل عدم شناخت اجزای زنجیره ارزش بیمه گری، دیجیتالیزه شدن صنعت بیمه به معنای واقعی تحقق نیافته، تمرکز استارت آپ های بیمه ای بر مقایسه و اگریگیتوری، ضعف سیستم یکپارچه بیمه گری در شرکت ها و نگرانی های شبکه فروش از تضعیف جایگاهشان در این زنجیره خود گواهی بر این مدعاست.

توجه به ظرفیت های شبکه فروش و توانمندسازی آنها در مسیر دیجیتالیزه سازی، تقویت اکچوئران و ارزیابان ریسک، شناخت ارزیابان خسارت و همچنین شعب و واحد های صدور ضروری است.

چنانچه حلقه های زنجیره خدمات صنعت بیمه به درستی در کنار یکدیگر قرار گیرد، هر کدام از این اجزاء مانند قطعات پازل تکمیل کننده خواهند بود و ان زمان می توان ادعا کرد که می توانیم به سمت دیجیتالیزه سازی قدم برداریم.

سایه سنگین نگاه سنتی در مدیران ارشد صنعت بیمه و بی توجهی به شناخت دقیق این زنجیره ارزش سبب شده تا فعالیت اجزاء این زنجیره تسهیل بخش و تکمیل گر یکدیگر نباشد.

نمایندگان، کارگزاران، ارزیابان ریسک، ارزیابان خسارت، اکچوئران و … چون سربازانی هستند که با تفکرات سنتی مدیران قادر نیستند خدمات یکدیگر را تکمیل کنند.در این راستا تحول فکری مدیران بیمه در شناخت دقیق این اجزاء بیش از هر چیز ضروری خواهد بود.

پنل های تخصصی سندیکای بیمه گران در عصر روز همایش بیمه ‌‌و توسعه فرصت مغتنمی بود تا اجزاء این زنجیره ارزش خدمات بیمه ای گرد هم آیند از جمله شبکه فروش مشتمل بر کارگزاران، نمایندگان و بازاریابان همچنین ارزیابان ریسک، ارزیابان خسارت و اکچوئران و البته بیمه گران و مدیران ستادی در واحدهای صدور و تولید محصول.

به نظر می رسد، این پنل ها باید در قالب کارگروه های مختلف در سندیکا استمرار یابند تا با شناسایی چالش ها و فرصتها، شناخت صنعت بیمه از این زنجیره ارزش آفرین افزایش یابد تا در نهایت بتواند در سایه تحول فکری مدیران ارشد، فرآیند دیجیتالی سازی صنعت بیمه محقق گردد.