افت شاخص بازار سرمایه که از ماه گذشته آغاز شده، نگرانی بسیاری از سرمایه‌گذاران درخصوص کاهش ارزشِ دارایی‌های مالی‌شان را بالا برده است. خروج پول از بازار سرمایه و افت قیمت بیش از ۵۰درصدی در بعضی از نمادها، حاوی اخبار ناامیدکننده‌ای برای سرمایه‌گذاران بود. همین‌طور شد که آنها به فکر افتادند تا با حداقل زیان از بازار سرمایه خارج شوند و پول خود را وارد یک بازار مطمئن و سودده کنند تا ارزش دارایی‌های مالی خود را حفظ کنند.
پولی که از بازار سرمایه خارج شده یا به سپرده بانکی تبدیل می‌شود یا سر از بازارهایی همچون بازار ارز و سکه و خودرو در می‌آورد یا وارد بازارهایی از این دست می‌شود. تعداد زیادی از این گروه از سرمایه‌گذاران، به ناچار به بازار ارز پناه برده‌اند تا از توالی رشد قیمت دلار به نفع خود بهره ببرند. به این ترتیب تقاضای ارز از سوی این افراد نیز فشار تقاضا در بازار ارز را بالا برده تا معامله‌گران نسبت به تداوم افزایش قیمت‌ها امیدوار باشند.
بازار سرمایه در ایران، بازاری کاملا حمایتی است. حدود ۸۰ درصد از سهام شرکت‌های بورسی در تملک حقوقی‌هاست که به‌طور عمده وابسته به دولت و نهادها و شرکت‌های دولتی و خصولتی هستند؛ بنابراین ما با یک بورس دولتی مواجه هستیم و حمایت از بازار سرمایه از سوی دولت، انتظاری منطقی است. اگر دولت از توان خود در این خصوص استفاده نکند بازار‌های رقیب از جمله ارز و طلا از آن بهره خواهند برد و متأسفانه بازی در زمینِ ارز و طلا می‌تواند تبعات سختی برای اقتصاد کشور داشته باشد.
در آخر باید اضافه کرد سیاست‌های نادرست دولت باعث نگرانی مردم در بازار سرمایه شده است. جلوگیری از تغییر آزادانه قیمت‌ها نه‌تنها کمکی به رفع مشکل بازار سرمایه نمی‌کند بلکه به تعمیق بیشتر این بحران می‌انجامد. همان‌طورکه در سال‌های اخیر در بازارهایی نظیر ارز و مسکن شاهد آن بودیم. دولت باید قدر فرصت به‌دست‌آمده درخصوص سرمایه‌گذاری مردم در بازار سرمایه را بداند، سیاست روشنی را در قبال نقدینگی مردم و هدایت آن به سمت تولید در نظر بگیرد، هم از آن مراقبت و هم به نفع اقتصاد کشور از آن استفاده کند. فرصتی که ظاهرا به‌راحتی در حال ازدست‌دادن آن است.
*محمدرضا رسولی
