چرا مردم فقير( يا كشورهاي فقير) كمتر آينده نگر هستند؟ جواب اين سوال بسيار مهم است. چون نشان مي دهد كه چرا فقرا در دام فقر می مانند.
به گزارش بنکر (Banker)، جواب اين سوال در كتاب Poor Economics يا اقتصاد فقير به شرح زير بيان شده است.
كتاب، به اين داستان اشاره مي كند كه بسياري از فقراي صحرا يا كنيا در آفريقا، مي توانند باپرداخت تنها ١٠ دلار، “پشه بند” خريداري كنند و شبها فرزندانشان از گزند مالاريا، در أمان باشند.
ولي عده كمي از مردم حاضر به پرداخت اين مي شدند! حتي در مقطعي اين پشه بند ها به صورت رايگان در اختيار فقرا قرار مي گرفت.
باز برخي، اينها را براي استفاده هاي متفرقة تهيه مي كردند و نه استفاده بابت جلوگيري از گزند پشه مالاريا.
به زبان ساده؛ “فقرا به قدري درگير مشكلات امروزشان هستند، كه ذهن آنها ديگر ظرفيتي براي انديشيدن به آينده ندارد…” دقيقا مثل برخي ضرب المثل ها”… طرف شيش اش گروه هشت اش است..”
تا زماني كه نتوانيم حداقل حاشيه امنيت را از نظر ” درآمد” و ” مهارت” و “شغل” براي جامعه فقير ايجاد كنيم، اين امكان وجود دارد كه حتي منابع كمكي، فقط صرف مشكلات موجود فقر شود و فقير(فقرا) در دام فقر باقي بمانند.
براي خروج از دام فقر، يك نيروي بيروني مي تواند با انرژي مضاعف، دام و چرخه منفي فقر را ( حتي به صورت مقطعي) بشكند، و فرصتي براي آموزش، كسب مهارت و سرمايه گذاري براي آينده فراهم كند.
