اعضای مجلس قانونگذاری یک روز دیگر را پشت‌سر گذاشته و برنامه‌های وزیران معرفی‌شده را بررسی و در مخالفت و موافقت با آنها حرفشان را زدند.
به گزارش بنکر (Banker)، بنا به گفته محمدباقر قالیباف رییس مجلس دوازدهم از فردا چهارشنبه کار دادن رای اعتماد به وزیران انجام شده و دولت چهاردهم یک گام دیگر به برگزاری نشست‌های خود نزدیک می‌شود.
دقت در گفته‌های نمایندگان موافق و مخالف وزیران معرفی‌شده به ویژه وزیران اقتصادی نشان می‌دهد متاسفانه دقت کافی و لازم دیده نمی‌شود.
اعضای مجلس به جای اینکه به مقوله‌های اساسی بپردازند به جزئیات غیرمفید توجه دارند و یادشان نمی‌آید که مطابق قانون برنامه هفتم باید اقتصاد ایران سالانه به طور میانگین رشد ۸درصدی تولید ناخالص داخلی را محقق کند.
رسیدن به این عدد در حالی که نیمی از سال اول اجرای برنامه را پشت‌سر گذاشته‌ایم و نیز در حالی که مناسبات ایران با غرب و به ویژه جنگ غزه وارد یک دوره پرتنش شده است بسیار دشوار و به مرز احتمال صفر نزدیک می‌شود.
واقعیت این است که برای رسیدن به رشد ۸درصد در سال به‌طور میانگین نیاز به میلیاردها دلار سرمایه‌گذاری در بخش‌های گوناگون داریم.
مهم‌ترین سرمایه‌گذاری‌ها
مهم‌ترین سرمایه‌گذاری‌ها که باید در صدر قرار گیرد برای برطرف کردن ناترازی‌های زیرساخت‌ها مثل برق و گاز و بنزین است.
علاوه بر این برای نوسازی صنایع کارخانه‌ای نیز نیاز به دلار یا ارزهای معتبر داریم که بشود فاصله تکنولوژیک را برطرف کرد.
علاوه بر اینها یک بخش از رشد اقتصادی در صورتی ممکن می‌شود که تولیدات ایران در داخل کشور بازارها داشته باشد و تولید با رکود فروش مواجه نشود.
دولت چهاردهم و مجلس دوازدهم باید یادشان بیاید که رشد اقتصاد ایران در چهار دهه گذشته و با وجود فضای سیاسی بهتر و نیز درآمد ارزی قابل اعتنا از صادرات نفت بیش از ۲/۵درصد نبوده است.
رشد اقتصادی در ۱۰سال دهه ۹۰ صفر و منفی بوده است.
به این ترتیب و با احتساب اینکه درآمدهای حاصل از صادرات نفت در موقعیت نامناسبی است از کجا باید سرمایه ارزی لازم را فراهم کنیم.
خوش‌خیال نباشیم
واقعیت‌ها را نباید فدای آرزوها کرد و با خوش‌خیالی راهی را طی کرد که در آخر راه به هیچ برسیم.
مدیران و اداره‌کنندگان کشور در شروع کار دولت چهاردهم باید کوشش کنند دولت را در موقعیت تازه‌ای قرار دهند که بتواند سرمایه لازم برای رشد را آماده کند.
تجربه نشان می‌دهد دلار از آسمان ایران بر زمین نمی‌بارد و برای به دست آوردن هر دلار باید کار کرد و زحمت کشید.
کشورهایی می‌توانند به رشدهای پرشتاب دست یابند که با جهان ارتباط دارند و می‌توانند از سرمایه‌های بازار بین‌المللی استفاده کنند.
