به گزارش بنکر (Banker)، روشن است که آنچه او بیان کرده، نه براساس داده‌های تورمی مرکز آمار که برگرفته از گزارش رسمی بانک مرکزی است که هر‌ماه تورم را حساب می‌کند اما منتشر نمی‌کند.
براساس گزارش مرکز آمار ایران، بالاترین نرخ تورم نقطه به نقطه در یک سال اخیر ثبت نرخ تورم ۴۹.۵درصدی در فروردین ۱۴۰۰بوده و پس از آن و به‌ویژه نرخ تورم نقطه به نقطه از خردادماه از ۴۷.۶درصد به ۳۵.۷درصد در پایان آبان‌ماه کاهش یافته است.
به این ترتیب نرخ تورم نقطه به نقطه براساس اعلام مرکز آمار ایران در سه‌ماه نخست فعالیت دولت سیزدهم ۷.۵درصد و در دو‌ماه نخست ۸درصد کاهش داشته است. اما آنچه خاندوزی به آن اشاره می‌کند، این است که اوج نرخ تورم نقطه به نقطه در پایان مرداد سال‌جاری ۵۵درصد بوده و در سه‌ماه نخست فعالیت دولت به ۴۱درصد رسیده است.
یعنی یک اختلاف ۵.۳درصدی بین روایت مرکز آمار ایران و بانک مرکزی در محاسبه نرخ تورم. پیش از این هم سیدابراهیم رئیسی نرخ تورم بانک مرکزی را استناد قرار داده بود و حالا مشخص نیست وقتی گزارشی که مبنای تصمیم‌سازی و تصمیم‌گیری تورمی است، روایت بانک مرکزی است، توقف طولانی‌مدت انتشار این آمارها چه مبنایی می‌تواند داشته باشد.
به‌گفته خاندوزی نرخ تورم نقطه به نقطه پایان آبان امسال ۴۱درصد بوده و می‌شود استنباط کرد که نرخ ۳۵.۷درصدی مرکز آمار مبنای قضاوت دقیق نمی‌تواند باشد. گذشته از ۲روایت تورمی از سوی ۲نهاد رسمی کشور، مهم این است که نسخه نجات اقتصاد ایران از بیماری مزمن تورم بالا چیست و نرخ تورم در سال آینده و ۴سال آینده چه مسیری را طی خواهد کرد.
بدیهی است که تورم بالا یک بلای خودخواسته‌ای است که سفره‌ها را کوچک‌تر می‌سازد. وقت آن است که به بلندمدت نگاه کنیم و ارتفاع تورم را پایین آوریم.
